เรื่องย่อละคร : นาคี

เรื่องย่อละคร *นาคี*

บทประพันธ์     :    ตรี อภิรุม

บทโทรทัศน์     :    สรรัตน์  จิรบวรวิสุทธิ์

กำกับการแสดง  :    พงพัฒน์ วชิรบรรจง

แนวละคร       :    ดราม่า, แฟนตาซี, ไสยศาสตร์, พีเรียด,

ผู้ผลิต           :    บจก. แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น

ผู้จัด            :    ธัญญา + พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง

วันเวลาออกอากาศ : ทุกวันจันทร์ - อังคาร

เวลา 20.20 - 22.50 น. ทางช่อง 3 (ออริจินอล) และช่อง 33HD

เริ่มตอนแรก วันจันทร์ที่ 26 กันยายน 2559

คู่คอง : เพลงประกอบละครเรื่อง *นาคี*  -->ศิลปิน : ก้อง ห้วยไร่

รายชื่อนักแสดงเรื่อง : นาคี

• ภูภูมิ พงศ์ภาณุ      รับบท  ทศพล และ ไชยสิงห์ 
• ณฐพร เตมีรักษ์     รับบท  คำแก้ว และ เจ้าแม่นาคี
• ลักขณา วัธนวงส์ศิริ      รับบท  ลำเจียก และ พระสนมกรรเจียก
• ฉัตรฑริกา สิทธิพรม      รับบท  พิมพ์พร และ พระธิดาพิมพาวดี
• ธนากร  โปษยานนท์      รับบท  ทัศดนัย
• อริศรา  วงษ์ชาลี         รับบท  คำปอง
• สุภชา อัครทองสกุล      รับบท  เจิดนภา และ เพ็ง
• สิรินรัตน์  วิทยพูม       รับบท  รัตนาวดี และ แพน
• โกสินทร์  ราชกรม       รับบท  เลื่อง
• ดนัย  จารุจินดา         รับบท  วัชระปราการ
• เกรียงไกร อุณหะนันท์   รับบท  ดร.สุภัทร
• การันต์  อร่ามศรี        รับบท  วันชนะ และ นารุต
• อรรถพล  เทศะวงศ์     รับบท  ประกิต และ อัคนี
• ชาคริฐ  จตุพรวัฒนพนธ์      รับบท  เชษฐ์ และ สินธุ
• ณัฐพล  วริยะชัย       รับบท  สมมาตร และ กษิติ
• ศักราช  ฤกษ์ธำรง     รับบท  บุญส่ง และ พระเจ้านิรุทธราช
• มนตรี  เจนอักษร      รับบท  กำนันแย้ม และ มหาอำมาตย์
• หยอง  ลูกหยี         รับบท  นายกอ และ ขุนวัง
• ประสาท  ทองอร่าม   รับบท  หมออ่วม และ พระโหราธิบดี
• พงษ์พัฒน์  วชิรบรรจง      รับบท  ท้าวศรีสุทโธนาคี
• วิศรุต  หิรัญบุศย์            รับบท  เมืองอินทร์ และ เจ้าอินทร์
• วัชรพงษ์  รอดขำปิยเศรษฐ รับบท  ทัพ
• มิลาน  เกตุสุวรรณ          รับบท  เลื่อมประภัส
• ธีรดี  บุตรดีหงส์             รับบท  ฉัตรสุดา
• พลอยทิพา  จันทรา         รับบท  ซ่อนกลิ่น
• ปานฤดี  ไสว                 รับบท  ชบา

เนื้อเรื่องย่อ *นาคี*

โขงเจียม อุบลราชธานี พ.ศ. 2480 ..

         นายเคน สามีของคำปอง จับได้งูลักษณะประหลาดเป็นสีขาวตลอดตัว ขนาดใหญ่กว่าแขนบนหัวมีหงอนเหมือนหงอน *พญานาค* ชาวบ้านเชื่อกันว่าเป็นงูเจ้าแม่ที่เรียกกันว่า “นาคี” เขานำไปขายให้กับฝรั่งนักค้างู จอห์น วินสัน ด้วยราคาสูงลิ่ว คำปองซึ่งท้องแปดเดือนมีความเชื่อเช่นเดียวกับชายบ้านอีกหลายคนว่า งูเจ้าแม่นี้หากไปหลบหลู่ดูหมิ่นจะต้องประสบกับความพินาศฉิบหาย นางพยายามห้ามปรามสามีแต่สายไปเสียแล้ว กลุ่มของจอห์น วินสัน ประกอบด้วยผู้ช่วยชาวไทยอีกสองคนคือ นายกอ และ นายบุญส่ง นายบุญส่งนั้นร้องด่าหลบหลู่งูขาวที่จับมาได้และท้าทายว่าหากเป็นงูเจ้าแม่จริงก็ให้สำแดงฤทธิ์เดช

        ฉับพลันนั้นเองขณะที่เปิดกรงเพื่อนำงูที่จับได้บรรทุกขึ้นเกวียน ปรากฏอาเพศ บนท้องฟ้าเกิดสุริยคราส พายุอื้ออึง ฟ้ามืดครึ้มเกิดลมพายุรุนแรงจนหมู่บ้านถล่ม นายเคนถูกกระท่อมทับตายคาที่ บุญส่งถูกไม้ทับขาข้างหนึ่งจนแหลกเหลว นายกอนั้นหนีไปได้ แต่จอห์น วินสัน ถูกงูเผือกฉกตาย ส่วนคำปองนั้นเกิดเจ็บท้องคลอดกะทันหัน เด็กทารกหญิงที่คลอดออกมาสิ้นชีวิต แต่ก่อนที่คำปองจะหมดสติไปนางบังเกิดเห็นภาพงูใหญ่เลื้อยแทรกกลืนหายเข้าไปที่ตัวเด็ก และลูกของนางก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

        คำปองตั้งชื่อบุตรสาวว่าคำแก้ว ย้ายจากโขงเจียมไปอยู่ดอนไม้ป่า ครองตัวเป็นแม่ม่าย เด็กหญิงคำแก้วในวัยเรียนชั้นประถมศึกษามีลักษณะต่างจากเด็กทั่วไป บางครั้งชอบเดินเที่ยวในป่าคนเดียวหรือมักนั่งเงียบครุ่นคิด ที่น่าประหลาดคือมักปรากฏอสรพิษอยู่ใกล้เด็กหญิงเสมอแต่ไม่เคยทำร้าย คำปองซึ่งยังเป็นสาวงามแม้จะตกพุ่มม่ายมีนายหวานพ่อม่ายลูกติดมาชอบพอ แต่นางปฏิเสธไปด้วยใจที่ยังไม่ลืมสามีและด้วยความรักที่มีต่อบุตรสาว คำแก้วมักหายตัวไปบริเวณปราสาทหินร้างท้ายหมู่บ้าน เด็กหญิงยังบอกอีกว่าสามารถพูดคุยกับงูได้และพวกมันเชื่อฟังเธอ คำปองเชื่อว่าเด็กหญิงคิดเอาเองตามประสาเด็ก คำแก้วเล่าให้แม่ฟังอีกว่า เธอชอบปราสาทหินร้างแห่งนั้นรู้จักคุ้นเคยราวกับเคยอยู่ที่นั่นมาก่อน

20 ปีผ่านไป... พ.ศ. 2500
        คณะอาจารย์และนักศึกษาโดยการนำของอาจารย์ทัศนัยได้ลงพื้นที่ขุดค้นโบราณวัตถุ ในจำนวนนี้มี ทศพล นักศึกษาปีสุดท้ายของคณะโบราณคดีรวมอยู่ด้วย เขาเป็นคนรูปงามและหลงใหลในวัตถุโบราณเป็นอย่างมาก

        ทศพล ขุดค้นพบรูปปั้นประหลาด เป็นหินสลักสีขาวอมชมพู รูปหญิงสาวเปลือย ท่านอนบิดตัว ช่วงล่างตั้งแต่สะโพกลงไปเป็นหางงู ส่วนบนของหน้าผากที่จรดกับศีรษะมีหงอน ซึ่งอาจารย์ทัศนัยอธิบายว่านั่นคือสัญลักษณ์ของ นาคี หรือ พญานาค ทศพลหลงใหลในความงามของรูปปั้นจนเก็บไปเพ้อถึง ทำให้พิมพ์พรที่แอบชอบเขาอยู่ไม่พอใจ ตั้งแต่ขุดพบรูปปั้นประหลาดมีเรื่องราวแปลกๆ เกิดขึ้นกับคณะทำงาน เริ่มตั้งแต่ทศพลพบเด็กสาวสวยสวมชุดแพรเยื่อไม้สีกลีบบัว แต่เมื่อเขาติดตามไป หล่อนหายไปอย่างไร้ร่องรอย

        ในเวลาเดียวกันคำแก้วซึ่งเติบโตเป็นสาวสวยของบ้านดอนไม้ป่าเกิดฝันประหลาดว่าได้พบชายหนุ่มรูปงาม เขาและพวกกำลังขุดหาวัตถุโบราณอยู่ทศพลและเพื่อน ๆ คือ วันชนะ ประกิต เชษฐ์ สมมาตร รวมถึง พิมพ์พร รัตนาวดี ไม่ได้การต้อนรับจากกำนันแย้ม เพราะกำนันแย้ม ไม่ต้องการให้คนต่างถิ่นเข้ามายุ่มย่ามในหมู่บ้าน รวมถึงการขุดค้นที่เทวาลัย จึงขับไล่ทุกคน ไม่ให้นอนค้างที่หมู่บ้าน สุดท้ายทัศนัย จึงพาเด็ก ๆ ไปอาศัยอยู่ที่บ้านของคำปอง และที่นั่นเอง ทศพลก็ได้พบกับคำแก้ว และเริ่มชอบคำแก้วในที่สุด พิมพ์พรเดินตลาดของบ้านดอนไม้ป่าได้พบกับคำแก้วที่เก็บดอกไม้ป่าหลากชนิดมาขาย เธอไม่ชอบหน้าคำแก้วแต่แรกเห็น เพราะสวยจัดทั้งยังฉลาดรู้จักยอกย้อนต่อปากต่อคำต่างกับหญิงชาวบ้านทั่วไป พิมพ์พรเห็นรูปปั้นนาคี พิมพ์พรถึงกับประหลาดใจเมื่อพบว่า ใบหน้าของรูปปั้นนั้นเหมือนเด็กสาวชาวป่าที่เธอเพิ่งได้พบแทบไม่ผิดเพี้ยน หมออ่วมทำนายกับกำนันแย้มว่าอีกเจ็ดวันจะเกิดสุริยคราส ทำความวิตกให้กับเขามาก เนื่องจากทุกครั้งที่เกิดปรากฏการณ์นี้ จะต้องมีคนถูกฝูงงูกัดกินจนตายทุกครั้ง หมออ่วมบอกว่านี่เป็นอิทธิฤทธิ์ของเจ้าแม่นาคี เขาทำนายพิมพ์พรว่ากำลังมีเคราะห์หนักจนอาจถึงสิ้นชีวิตภายในเจ็ดวัน

        พิมพ์พรและรัตนาวดีได้พบกับคำแก้วที่ตลาดอีกครั้ง รัตนาวดีเริ่มเอะใจเธอจำได้ว่า คำแก้วมีใบหน้าคล้ายกับรูปปั้น *นาคี* ที่ทศพลขุดได้ พิมพ์พรขอให้เธอเก็บไว้เป็นความลับ หมออ่วม ฉุกใจคิดว่าเจ้าแม่นาคีที่แสดงอิทธิฤทธิ์ฆ่าคนจะเกี่ยวข้องกับคำแก้ว เด็กสาวที่เกิดในวันสุริยคราสที่อำเภอโขงเจียมและเป็นวันเดียวกับที่เจ้าแม่อาละวาดเมื่อหลายปีก่อน นายอ่วมต้องการกำจัดเจ้าแม่นาคี แต่กำลังสืบหาที่อยู่และหาของขลังมาปราบ ส่วนลำเจียก ลูกสาวนายกอ ก็ตกหลุมรักทศพล ด้วยรูปร่างหน้าตาอันหล่อเหลา ยิ่งเมื่อเห็นทศพลชอบอยู่ใกล้ชิดกับคำแก้ว ก็ยิ่งไม่พอใจ ลำเจียกหาทางกลั่นแกล้งคำแก้วอยู่เสมอ โดยมีซ่อนกลิ่นกับชบาคอยเป็นมือขวาให้ลำเจียก ทศพลพบภาพประหลาดเป็นปราสาทราชวังตะการตา และหญิงสาวสวมมงกุฏงูคนเดิม เช่นเดียวกับคำแก้วที่ฝันถึงทศพล พิมพ์พรเห็นภาพประหลาดเป็นงูเผือกยักษ์กำลังโอบรัดทศพลอยู่ เธอกังวลและหวาดกลัวจนต้องเล่าให้ทศพลฟังว่า งูใหญ่บางตัวมีฤทธิ์แปลงเป็นคนได้จากคำบอกเล่าของบิดา นั่นก็คือนายบุญส่งที่รอดชีวิตจากเหตุการณ์อาเพศเจ้าแม่นาคีเหมือนหลายปีก่อนนั่นเอง

        หมออ่วมลอบนำว่านพญาลิ้นงู ที่ได้จากสัปเหร่อคง ไปฝังไว้ที่ใต้ถุนเรือนคำปอง เพื่อทดสอบว่าคำแก้วคือร่างแปลงของนาคี จนคำแก้วร้อนรนจนอยู่บนเรือนไม่ได้ ต้องเสาะหาขุดว่านนั้นทำลายเสีย หมออ่วมเริ่มแน่ใจมากขึ้น ทางด้านอาจารย์ทัศนัยขุดพบซากเมืองโบราณที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์งูเต็มไปหมด นอกจากนี้เขายังสันนิษฐานว่ารูปปั้นนาคีนั้นแท้ที่จริงแล้ว ไม่ใช่หินสลักหรือวัตถุทั่วไปแต่เป็นศพอาบน้ำยาเช่นเดียวกับมัมมี่ของอียิปต์ที่ถูกฝังไว้เป็นเวลานานจนแปรสภาพเป็นเนื้อหิน กำนันแย้มและหมออ่วมแจ้งเตือนชาวบ้านถึงวันสุริยคราสที่จะมาถึงในพรุ่งนี้ ยังบอกอีกว่าเจ้าแม่นาคีจะต้องอาละวาดฆ่าคนอีกเพราะที่ปราสาทหินร้างท้ายหมู่บ้านนั้นมีถ้ำติดต่อไปยังอำเภอโขงเจียมที่เจ้าแม่เคยปรากฏอิทธิฤทธิ์ หมออ่วมเสริมว่าเจ้าแม่นาคีนั้นมีร่างเป็นคนอาศัยปะปนอยู่กับชาวบ้าน แต่เมื่อคำแก้วคาดคั้นให้บอกออกมาว่าเป็นใคร เขาก็กลับอึกอักบอกว่ายังไม่มีหลักฐานแน่นหนาพอ คนขับรถที่พาคณะของอ.ทัศนัย และเด็ก ๆ ถูกงูกัดตาย ทัศนัยจะเอาศพคนขับกลับไปทำพิธี แต่กำนันไม่ยอม บอกว่าถูกงูกัดตาย หากเคลื่อนย้ายศพ จะเกิดอาเพศใหญ่ ลำเจียกไปหาทศพลถึงที่บ้านคำแก้ว ขากลับ เจองูเผือกจะทำร้าย ดีที่ใส่แหวนที่พ่อให้ไว้ จึงรอดมาได้ ทศพลกับพวกมาที่บ้านสัปเหร่อคง ถามเรื่องที่ฝังศพคนรถ ทศพลจ้างให้สัปเหร่อไปขุดโลง เปิดออกมา เห็นงูกำลังกัดกินศพอย่างหน้าสะอิดสะเอียน ทุกคนแทบช็อค ส่วนรัตนาวดีก็กลัวตาย วิ่งหนีไปจากหมู่บ้าน เจอเข้ากับผี โดนทำร้ายจนสลบไป ทุกคนตกใจที่รัตนาวดีหายไป ไปแจ้งกำนันแย้ม ก็ไม่รับแจ้ง บอกถ้าภายใน 3 วันไม่กลับมาคือไม่รอด ทัศนัย แบ่งเด็ก ๆ เป็น 2 กลุ่ม ออกไปตามหา คำแก้ว ช่วยเหลือรัตนาวดีมาได้ โดยพิมพ์พร และเจิดนภา พากลับมาที่บ้านพัก แต่รัตนาวดี อยู่ในอาการหวาดกลัว ยังคงไม่พูดจากับใคร สุดท้ายคำปอง จึงไปหาหมออ่วมให้มารักษา หมออ่วมเห็นแววตาคำแก้ว พร้อมกับกลิ่นสาบงู เริ่มมั่นใจ ว่าคำแก้ว จะต้องเป็นบริวารของเจ้าแม่นาคี ส่วนทศพล วันชนะ และประกิต ต้องค้างที่เทวาลัย เนื่องจากฝนตกหนัก ทำให้ทศพล ค้นพบ ถ้ำใต้เทวาลัย และได้พบกับร่างทิพย์ของเจ้าแม่นาคี ที่มีหน้าตาเหมือนกับคำแก้วอย่างไม่มีผิดเพื้ยน

        หลังจากออกจากถ้ำ ทศพล จึงบอกกับทัศนัย และจะพาทีมนักศึกษา เข้าไปสำรวจถ้ำต่อไป และได้พบกับวัตถุโบราณจำนวนมาก ลำเจียก ขะมักเขม้น ซ้อมรำถวายเจ้าแม่ ตอนแรก คำแก้วจะไม่ยอมรำถวาย ทำให้กำนันไม่พอใจ แต่สุดท้ายคำปองเกลี้ยกล่อม ให้ทำเพื่อเจ้าแม่นาคี เพราะเคยสัญญาไว้ตั้งแต่ตอนท้องคำแก้ว ว่าหากคำแก้วปลอดภัยดี จะยกคำแก้วให้กับเจ้าแม่นาคี สุดท้ายคำแก้วจึงยอมรำถวายให้ ชาวบ้านดอนไม้ป่าเชื่อว่า เมื่อเกิดสุริยุปราคา มนุษย์ต้องสังเวยชีวิตเพื่อให้พญานาคคายดวงอาทิตย์ออกมา และเมื่อถึงวันบวงสรวง ชาวบ้านต่างมากันพร้อมหน้าที่หน้าเทวาลัย คำแก้วก็มารำถวายด้วย

        คำแก้วเริ่มรำไปได้ไม่นาน เธอก็เริ่มเลื้อยเหมือนงู ผิวหนังเริ่มเป็นเกล็ด ลำเจียกหันมาเห็น ร้องตกใจใหญ่ ทำให้พิธีต้องหยุดกะทันหัน คำแก้ววิ่งไปที่เทวาลัย ในขณะที่ทศพล และอาจารย์ รวมทั้งเพื่อน ๆ ต้องรีบหนีออกมาจากเทวาลัย ทศพลหยิบโบราณวัตถุออกมา ทำให้วัชระปราการ ฉัตรสุดา เลื่อมประภัส ซึ่งเป็นบริวารเจ้าแม่นาคี หลุดออกจากคำสาป กลายร่างเป็นคน ทศพลสงสารคำแก้วที่ถูกชาวบ้านใส่ร้ายว่าเป็นเจ้าแม่นาคี จึงชวนไปอยู่กรุงเทพฯด้วยกัน ลำเจียกมาพบพอดีไม่พอใจ เธอไม่กลัวคำแก้ว เพราะใส่แหวนพิรอดของพ่อมาด้วย ลำเจียกวางแผนร่วมมือกับเลื่องจะเอาคำแก้วมาเป็นเมียเลื่องให้ได้ ทศพลเริ่มอ่านเรื่องราวจากศิลา พบชื่อ เมืองมรุกขนครและกษัตริย์ที่ปกครองเมืองนี้ก็คือพระเจ้านิรุทธราช! คำแก้วถูกลำเจียกหลอกมาที่กระท่อมให้เลื่องปล้ำ คำแก้วตกใจ กลายร่างเป็นงูเผือก เลื่องเห็นแทบช็อค คำแก้วหมดสติไป แล้วเลื่องก็ถูกงูฉกตาย เดี่ยวกับทัพเข้ามาเจอ ถูกฉกตายไปด้วยทั้งคู่ ลำเจียกรีบวิ่งหนีไป กำนันแย้มแค้นใจมาก ลำเจียกบอก "คำแก้วเป็นคนฆ่า" ชาวบ้านแห่กันมาจะเอาเรื่องคำแก้ว แต่ลำเจียกไม่กล้าพูดมาก เพราะกลัวเรื่องจะแดง ว่าตนเอง เป็นคนวางแผนให้เลื่องฉุดคำแก้วไป

        กำนันแย้มร่วมมือกับหมออ่วมทำพิธี กำจัดเจ้าแม่นาคี ใช้แหวนพิรอด พันกับสายสิญจน์ ผูกไว้ และเผาหุ่นเจ้าแม่นาคี คำแก้ว ซึ่งกำลังขายดอกไม้ เริ่มร้อน ทุรุนทุราย ทนไม่ไหว ทศพลเห็นหมออ่วมทำพิธี รีบวิ่งไปหาคำแก้ว ถึงแม้จะถูกลูกน้องกำนันแย้มทำร้ายก็ตาม ส่วนลำเจียกเองก็กลัว ที่ต้องถอดแหวนพิรอดออกจากนิ้วที่พ่อให้ไว้ เพราะกลัวจะถูกเจ้าแม่นาคีทำร้าย ร่างทิพย์เจ้าแม่นาคีพุ่งวูบออกมาจากร่างคำแก้ว เจ้าแม่นาคีทำพิธีเรียกฝน กางแขนออก ปากขมุบขมิบสาธยายร่ายคาถาเรียกฝนมาสู้กับพิธีของหมออ่วม พายุฝนตกอย่างแรง ฟ้าฝ่าจนสายสิญจน์ขาด ไฟที่หุ่นฟางดับลง พิธีหยุดลงกะทันหัน ทุกคนวิ่งหลบฝน คำแก้วสลบอยู่ในอ้อมกอดทศพล แล้วทศพลก็อุ้มเข้าเทวาลัยไป จนคำแก้วฟื้น ทศพลจึงให้คำแก้วขี่หลังกลับไปที่บ้าน ลำเจียกแต่งตัวเลียนแบบเจ้าแม่นาคี มาปล้ำทศพลถึงที่พัก แถมร้องโวยวายว่าถูกปล้ำ ทั้ง ทัศนัย พร้อมด้วยลูกศิษย์ ต่างตกใจ แต่คำแก้วบอกว่าลำเจียกต่างหากที่มาปล้ำทศพลถึงที่พัก ทำให้ทศพล รอดพ้นจากลำเจียกไปได้ ลำเจียกแค้นใจคำแก้วมาก รุ่งเช้า ทศพล สารภาพรักกับคำแก้ว คำแก้วอดดีใจไม่ได้ แต่ทำทีปฎิเสธ จนทศพลเสียใจ

        หมออ่วม กำนันแย้ม ลำเจียก มาที่กระท่อมทศพล ใช้แหวนพิรอด ส่องทาง ไม่ให้เจ้าแม่นาคีบังตา จนพบกับ เทวรูปเจ้าแม่นาคี กำนันแย้มและพวก จึงไปจับตัวทศพลและเพื่อน ๆ เอาไว้ คำแก้วรีบตามไปดู ถูกชาวบ้านเอาหินปาใส่ หาว่าคำแก้วเป็นงู ทศพลเข้าช่วย บอกกับกำนันแย้มและทุกคน ว่าจะไปพิสูจน์เรื่องเจ้าแม่นาคีที่เทวาลัย เพราะไม่ว่าใครจะไปที่นั่น ก็ไม่รอดกลับมา แต่หากเขารอดกลับมาได้ ต้องยอมปล่อยตัวทุกคน และไม่ต่อว่าคำแก้วอีก คำแก้วเป็นห่วงทศพล อยากตามไปช่วย

        ทัศนัย เข้าไปที่เทวาลัยพบศิลาจารึก พร้อมลวดลายอักขระ บนศิลาจารึกแผ่นหนึ่งเข้า ซึ่งคือ มนต์อาลัมพายน์! เป็นวิชาสะกดจิตอย่างหนึ่งที่ใช้กำราบพวกนาค ทัศนัยมัวแต่สนใจ อ่านอักขระ ไม่ทันมอง ว่าเงางูใหญ่ทาบทับลงไปบนแผ่นศิลา ทำให้ทัศนัยรู้สึกตัว พอหันหลังกลับไปมองก็เห็นงูใหญ่วัชระปราการมองมาอย่างมุ่งร้าย สุดท้ายทัศนัยก็หมดสติไป ..

        ทศพลเริ่มหนาวเพราะอากาศในถ้ำ เขาเห็นเงาทัศนัย เดินตามไป ส่วนงูเขียว พาคำแก้ว เข้ามาที่ถ้ำจนได้ เจ้ามานาคีเข้าสิงร่างคำแก้ว แล้วก็มาพบกับทศพล ทศพลดีใจมากที่ได้เจอคำแก้ว โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นเจ้าแม่นาคี เจ้าแม่พาทศพล มายังสระน้ำสีมรกต น้ำใส เป็นประกายระยิบระยับ สระแห่งนี้เป็นเส้นทางเชื่อมไปได้หลายแห่ง เป็นรอยต่อระหว่างโลกมนุษย์กับวังบาดาลเมืองของพวกพญานาค เจ้าแม่เล่าเรื่องอดีตให้ทศพลฟัง และบอกว่าตนเองรออยู่ จนไชยสิงห์มาเกิดเป็นทศพล คำแก้ว ก็คือเจ้าแม่นาคีนั่นเอง

        รุ่งเช้า ทศพลหลับอยู่กับคำแก้ว คำแก้วตื่นมาตกใจ จำอะไรไม่ได้ คำแก้วกลับบ้านไปแบบงุนงง ไม่แน่ใจว่าตนเองเป็นของทศพลหรือเปล่า กำนันแย้ม หมออ่วม กอ (พ่อของลำเจียก) สั่งลูกน้อง ทั้งทุบ ทั้งเผา รูปเจ้าแม่นาคี แต่ก็ไม่สำเร็จ สุดท้ายเอาล่องแพไปเผาที่วัด คำแก้ว ทศพล และเพื่อน ๆ ช่วยกันออกตามหาเทวรูป แพของกำนันแตก ลูกสมุน ถูกน้ำวน ดูดจมหายไป เทวรูปก็จมไปด้วย ทศพลเสียดายมาก แต่คำแก้วบอกว่ามันอยู่ในที่เหมาะสมแล้ว คือในน้ำนั่นเอง ลำเจียกบอกกับทุกคนว่าคำแก้ว กับทศพล ผิดผีกันแล้ว คำปองเสียใจ แต่ทศพล กลับบอกว่า เป็นผัวเมียกันแล้ว ทศพลขอรับผิดชอบ สุดท้ายคำแก้วกับทศพลจึงได้แต่งงานกันในที่สุด

        ซึ่งลึก ๆ แล้วคำปองก็ดีใจที่คำแก้วจะมีทศพลมาคอยปกป้อง  ส่วนด้านหมออ่วม จะปราบนาคีโดยใช้ครุฑเครื่องรางที่บุญส่งนำมา แต่คำปองบังเอิญผ่านมาได้ยินเข้า แล้วถูกคนของกำนันจับตัวไว้ เป็นตัวประกันเพื่อล่อให้คำแก้วกลายร่างเป็นงู แล้วกำจัดเสียด้วยเครื่องรางพญาครุฑ ทางด้านเลื่อมประพัตร และฉัตรสุดา ไปบอกคำแก้ว คำแก้วจึงรีบไปช่วยแม่ แต่ถูกจับตัวเอาไว้ ฉัตรสุดาจึงกลายร่างเป็นคน ไปบอกให้ทศพลมาช่วยคำแก้ว ทศพลถูกซ้อมจนสลบไป คำแก้ว กลายร่างเป็นงู ฉกสมุนกำนันแย้ม ฉกจนสมุนตายเรียบ บุญส่ง กำนันแย้ม หมออ่วม กอวิ่งหนีงูเจ้าแม่นาคี นาคีจะฆ่าบุญส่ง แต่คำปองห้ามไว้ วัชระปราการมาช่วยนาคี สกัดพวกกำนันแย้ม หมออ่วมไว้ คำแก้วกลายร่างกลับเป็นคนร้องไห้เสียใจ ไม่อยากเป็นงู คำปองกอดลูกไว้ บอกว่าต้องมีวิธีแก้อาถรรพ์ให้ได้

        ดร.สุภัทรมาที่หมู่บ้าน และได้รู้ว่าทศพลแต่งงานกับคำแก้วแล้ว ทศพลทำสัญลักษณ์ของนาคีบนหน้าผากรูปปั้นหลุดออกมา เขาจึงเก็บไว้กับตัวตั้งใจว่าจะเก็บไว้ติดให้เหมือนเดิม นายบุญส่งตามมาที่หมู่บ้าน และดีใจมากที่พิมพ์พร ลูกสาวของเขาปลอดภัย เขาได้พบกับคำแก้ว ทำให้คำแก้วจำได้ว่าเคยเป็นงูเผือก ถูกจับมาขาย และนายบุญส่งได้ร้องท้าทาย จนเธอโกรธจัดและอาละวาดฆ่าคน คำแก้วเกิดนิมิตหยั่งรู้ว่า หากเมื่อใดที่เธอมีความโกรธหรือระลึกชาติได้ครบถ้วนเธอจะกลายร่างเป็นงู มีเพียงสถานที่เดียวคือต้องขึ้นไปบนปราสาทหินเพื่อระลึกชาติจึงจะไม่กลายร่าง

        คำแก้วเห็นอดีตชาติของตนเอง ตำบลหนองไทรในอดีตคือมรุกขนคร ปกครองโดยพระเจ้านิรุทธราช ซึ่งมีรูปร่างหน้าตาเป็นพิมพ์เดียวกับนายบุญส่ง ทิศเหนือของนคร มีสระน้ำกว้างใหญ่ ใสสะอาดให้ชาวเมืองได้อาบกิน ทำการประมง ที่ก้นสระนั้นเป็นที่อาศัยของนางพญานาค ขณะนั้นเจ้าชายแสนเมือง หรือ ทศพล ในชาตินี้ ได้เป็นเชลยที่ถูกจับมาจากประเทศราช นางนาคีแปลงร่างเป็นสาวสวยพบรักและสมสู่อยู่กินกับเจ้าชาย แต่ในยามหลับนางกลับคืนร่างเป็นงูเผือกยักษ์หงอนสีแดงทำให้เจ้าชายรังเกียจ นางจึงหนีกลับลงบาดาลไปพร้อมให้กำเนิดลูกชาย แต่กลัวปู่เจ้าศรีสุทธโธผู้ปกครองนาคราชทั้งหมด จะทราบเรื่องจึงเสกให้ลูกกลายเป็นปลาไหลเผือกเพื่อปกปิดความลับที่นางอยู่กินกับมนุษย์ เมื่อเจ้าชายแสนเมืองระลึกได้ถึงความรักที่มีต่อกัน จึงไปเรียกหาที่สระ แต่นางนาคีซึ่งบำเพ็ญเพียรอยู่ก้นสระ ไม่ยอมใจอ่อนอีก

        ต่อมาพระเจ้านิรุทธราชจับปลาไหลเผือกได้ นำมาเชือดเนื้อกินกันในหมู่บริวาร ซึ่งล้วนแต่เป็นผู้ที่คิดปองร้ายนางในชาตินี้ ได้แก่หมออ่วม นายกอ กำนันแย้ม เชษฐ์ เคน รวมถึงผู้คนที่ถูกนางพญานาคีกัดตาย ในวันสุริยคราสนั่นเอง แม้แต่ลูกสาวทั้งสองนางของพระเจ้านิรุทธราช ก็คือ พิมพ์พร และ ลำเจียก ทุกคนล้วนกินเนื้อของนาง ยกเว้นไว้แต่เพียงนางกำนัลที่ชื่อคำปอง สงสารปลาไหลเผือกนั้นไม่ยอมกิน เนื้อของปลาไหลประหลาดนั้น ยิ่งหั่นแจกก็กลับยิ่งทวีคูณเพิ่มขึ้นจนต้องนำไปแจกชาวประชาให้ได้กินกันทั้งเมือง ตกค่ำคืนนั้นลมพัดแรงนางกำนัลคำปองได้ยินเสียงกระซิบ ให้หนีออกจากเมืองเสียก่อนที่จะเกิดหายนะครั้งใหญ่ นางทำตามคำบอก

        ซึ่งในคืนนั้นเองเจ้าแม่สำแดงอิทธิฤทธิ์ บันดาลให้ฝนตกกระหน่ำอย่างหนัก แผ่นดินไหวสะเทือนเลื่อนลั่น น้ำทะลักทลายเข้าท่วมเมืองมรุกขนคร ถล่มทลาย สิ้นสลายไปในบัดดล  ทำให้ท่านปู่เจ้าศรีสุทโธที่บำเพ็ญเพียรอยู่ทราบเรื่อง กรรมหนักที่คร่าชีวิตผู้คนมากมายที่นางได้ก่อขึ้นเพราะขัดคำสั่งท่านปู่ที่ห้ามมิให้ขึ้นไปบนเมืองมนุษย์ นางจึงถูกปู่เจ้าศรีสุทโธพญานาคราช สาปให้กลายเป็นหินครึ่งคนครึ่งงู ครึ่งคนแสดงถึงความดีงามครึ่งหนึ่ง เป็นงูหมายถึงความชั่วร้าย ส่วนจิตวิญญาณจักต้องบำเพ็ญบารมีจนกระทั่งสิ้นเวร..  หากครบหนึ่งพันปีจึงจะพ้นจากคำสาปนั้น แล้วสามารถกลับมาเป็นพญานาคได้ตามเดิม

        หลังจากนั้นนับศตวรรษนางพญาเกิดเป็นงูเผือกที่โขงเจียม เพื่อบำเพ็ญเพียร เพราะไม่ต้องการกลับไปเป็นนาคีอีก แต่เพียงหวังว่าจะเกิดเป็นมนุษย์ให้ได้พบรักและครองคู่อยู่กับไชยสิงห์ได้ แต่แล้วกลับถูก "เคน" จับมาขายให้ชาวฝรั่งต่างถิ่น ต่างภาษา ในวันเดียวกันนั้น คำปองคลอดลูกตาย เจ้าแม่นาคีจึงกลั้นใจตายแทรกวิญญาณทับร่างด็ก แล้วเติบโตขึ้นเป็นสาวที่ชื่อว่า "คำแก้ว" นั่นเอง ทุกครั้งที่มีการตายโดยงูกัดในวันสุริยคราสหรือวันอื่นๆ คำแก้วจะไม่รู้สึกตัว รับรู้แต่เพียงฝันร้ายว่าฆ่าคนตายเท่านั้น

        บุญส่ง นายกอ กำนันแย้ม และหมออ่วมเดินทางไปตำบลหนองไทรเพื่อหาของขลังมาปราบเจ้าแม่นาคี ต่อมานำรูปปั้นพญาครุฑเพื่อกำจัดคำแก้วอีกครั้ง โดยจับตัวคำปองมาเป็นเหยื่อล่อ ด้านลำเจียกให้หมออ่วมทำเสน่ห์จนทศพลหลงใหล ทิ้งคำแก้วไปยังตำบลนาคหนี ซึ่งเจ้าแม่นาคีไม่สามารถไปได้ เนื่องจากที่ตำบลนี้มีตำนานเล่าว่า นางนาคตนหนึ่งแปลงกายมายั่วพระธุดงค์ให้ตบะแตก ท่านจึงสาปให้นาคใดๆไม่สามารถเข้าเขตได้ คำแก้วตามหาทศพลไปถึงตำบลนาคหนี แต่ทศพลถูกเสน่ห์ของลำเจียกจึงไม่ยอมกลับ แถมยังสู้ลำเจียกไม่ได้เพราะไม่มีอิทธิฤทธิ์ใดๆ เกือบถูกฆ่าตายด้วยการผลักให้จมน้ำ กลับกลายเป็นว่าเมื่อร่างกายถูกน้ำทำให้คำแก้วฟื้นคืนกำลังขึ้นมา หนีจากลำเจียกที่มุ่งร้ายมาได้ เมื่อกลับมาถึงบ้านเธอพบว่า คำปองถูกคนจับไปเสียอีก คำปองนั้นอันที่จริงรอดพ้นจากน้ำมือของพวกนายกอมาได้ ด้วยบริวารของเจ้าแม่คอยคุ้มกัน ไล่ต้อนคำปองขึ้นไปกักขังไว้ในปราสาทหินจนพวกของนายกอหาไม่เจอ ลำเจียกอยู่ที่ตำบลนาคหนีได้พบ "เมืองอินทร์" หมอผีอายุสามสิบเศษที่มีวิชาแก่กล้า หล่อนทอดตัวเป็นเมียเพื่อให้เขาช่วยกำจัดนางพญานาคี เมืองอินทร์จึงเดินทางมาพร้อมกับลำเจียกที่บ้านดอนไม้ป่า

        มนต์ดำที่ทศพลเรื่อมเสื่อมลงจึงเริ่มคืนสติ และกลับมาหาคำแก้ว และแหวนพิรอดของหลวงปู่มั่นนั้นจะไม่คุ้มครองลำเจียกอีก เนื่องจากหล่อนทำเสน่ห์มนต์ดำซึ่งเป็นของต่ำ ทั้งยังคิดร้ายฆ่าเมียหลวงชิงผัวเขามา คำแก้วระลึกชาติได้อีก เมืองอินทร์ในอดีตชาติคือ เจ้าอินทร์ผู้ซึ่งร่ายคาถาจับปลาไหลเผือก แล้วนำมาถวายให้กับพระเจ้าอนิรุทธราช คำอ้ายหรือลำเจียกในชาตินี้ แอบมองเจ้าอินทร์จากหลังม่านทำตาเจ้าชู้ เจ้าอินทร์เป็นคนหนึ่งที่กินเนื้อปลาไหลเผือกจึงต้องโทษสิ้นชีพไปเช่นกัน ลำเจียกเกิดโมโหเอามีดไล่ฟันคำแก้วในวันหนึ่ง จึงถูกเจ้าแม่นาคีกลายร่างขึ้นฆ่าเธอตาย พวกของบุญส่งหลอกทศพลว่า หากต้องการให้คำแก้วพ้นข้อกล่าวหา ขอให้ทศพลนำชิ้นส่วนที่เป็นหงอนของรูปปั้น ไปติดไว้ที่หน้าผากของคำแก้ว หากมีนางพญานาคีสิงอยู่ นางจะปรากฏร่างออกมา และคำแก้วจะปลอดภัยเป็นคนธรรมดาไม่มีวิญญาณร้ายสิงสู่อีก ทศพลยอมทำตาม ซึ่งแท้ที่จริงแล้วการทำเช่นนั้น จะทำให้คำแก้วกลายร่างเป็นงูตลอดชีวิต คำแก้วเสียใจหนีไปยังปราสาทร้างกราบไว้พระอ้อนวอนขออยู่ในร่างคน เสียงจากพระพุทธรูปบอกเธอว่า ให้ถือศีลอยู่แต่ในถ้ำนี้ ห้ามออกไปไหนเด็ดขาดจนครบร้อยวัน คำแก้วจะเป็นคนโดยสมบูรณ์ไม่มีวันกลายเป็นงูอีก

        ทศพลพาคำปองหลบหนีพวกของนายบุญส่ง ที่ต้องการจับตัวเธอไปเป็นเหยื่อล่อ เพื่อให้นางพญา "นาคี" ออกมาจากที่ซ่อน แต่ท้ายที่สุดก็ถูกพวกของเมืองอินทร์ และนายบุญส่งจับตัวได้ พวกของเมืองอินทร์จับคำปองและทศพลเผาทั้งเป็น เพื่อล่อคำแก้วออกมา คำแก้วอดทนจนถึงที่สุดแต่ก็ไม่อาจยับยั้งคนใจทรามได้ คำปองไม่อาจทนเห็นสภาพคำแก้ว ที่ถูกชาวบ้านทำร้ายได้ จึงยอมปลิดชีวิตตนเอง เพื่อช่วยเหลือลูก ทศพลรอดชีวิต คำแก้วในร่างนางพญางูออกอาละวาดฆ่าคนทั้งหมดตายไป และกลายร่างเป็นงูตลอดอายุขัย ทศพลเสียใจร้องขอให้คำแก้วอยู่กับเขาไม่ว่าจะในสภาพใดก็ตาม แต่คำแก้วไม่อาจอยู่ร่วมกับเขาได้หนีกลับขึ้นไปยังเทวาลัย ทั้งสองต้องพลัดพรากจากกันอีกครั้ง และจากกันด้วยน้ำตา พระธุดงค์ได้ชี้ทางสว่างให้แก่ทศพลโดยให้เขาบวชเป็นพระจนสิ้นอายุขัย...

********

*หมายเหตุ* : หมู่บ้านดอนไม้ป่า เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขง แยกต่างหากออกมาจากโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี ชาวบ้านในหมู่บ้านนี้เป็นพวก “ส่วย” (หรือ กุย) เป็นหมู่บ้านล้าหลัง กันดาร ไกลปืนเที่ยง ปกครองตัวเอง อาชีพเพาะปลูก กสิกรรม เลี้ยงสัตว์ และทำประมงน้ำจืด รวมทั้งจับสัตว์ป่าไปขาย ไม่มีวัด ไม่มีโรงเรียน

        ชาวบ้านนับถือศาสนาพุทธ และภูตผีปีศาจ บูชาเทพเจ้าท้องถิ่น (เจ้าแม่นาคี) ท้ายหมู่บ้านมีปราสาทหินเก่าแก่ เรียกกันว่า “เทวาลัยเจ้าแม่นาคี” ตั้งตระหง่านอยู่เชิงเขา ใต้เทวาลัยมีถ้ำอันเกิดจากกระแสน้ำกัดเซาะพัดพาเป็นโพรงถ้ำขนาดใหญ่ ค้นพบศิลปวัตถุโบราณ และศิลาจารึกเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ยังเป็นที่อยู่อาศัยของบรรดางูเงี้ยวเขี้ยวขออีกด้วย ชาวบ้านทั่วไปจึงไม่ค่อยอยากเข้าไปกล้ำกลายที่เทวาลัยลึกลับแห่งนี้